Van een carrière als musicus naar een vaste plek bij de GGD Limburg-Noord: sinds oktober 2023 is Max van den Brand actief als deelprojectleider COVID-19 en projectondersteuner. Maar zijn meest bijzondere project? Dat is het vaderschap. Na de geboorte van zijn zoontje nam hij samen met zijn vrouw deel aan Centering Ouderschap — groepsgewijze jeugdgezondheidszorg waarbij ouders ervaringen uitwisselen en leren van elkaar én van professionals. Met een tweede kindje op komst blikt Max, rond Vaderdag, terug op deze bijzondere ervaring. Wat leerde hij ervan, wat nam hij mee, en wat wil hij andere (aanstaande) vaders meegeven? Je leest het in deze speciale editie van de vijf prikkelende vragen.
Centering Ouderschap is groepsgewijze jeugdgezondheidszorg. Bij Centering Ouderschap komen ouders met baby’s die in dezelfde periode geboren zijn bij elkaar. Samen met de jeugdarts of jeugdverpleegkundige praten ze over de ontwikkeling van hun baby en hoe het in hun gezin gaat. Ook hier is het sociaal domein betrokken als co-begeleider.
Hoe ben je in aanraking gekomen met Centering Ouderschap?
Max en zijn vrouw kwamen via de verloskundige praktijk in aanraking met Centering Zorg. “Tijdens de zwangerschap van mijn vrouw werd gevraagd of het haar leuk leek om deel te nemen aan een centeringgroep voor zwangeren.” Dit programma brengt zwangere vrouwen bij elkaar om informatie te ontvangen en om ervaringen met elkaar te kunnen delen. “Mijn vrouw heeft aan deze sessies deelgenomen. De vaders konden bij 2 á 3 sessies een keer aansluiten, dit heb ik ook gedaan. Vervolgens werd ons gevraagd of we ook wilden deelnemen aan Centering Ouderschap: begeleiding na de geboorte. De combinatie van informatie over ouderschap en het gelijktijdig laten zetten van vaccinaties, ook in groepsverband, maakte het praktisch en erg leuk.''
Hoe dacht je van tevoren over Centering Ouderschap?
"Ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten. De groepsgesprekken tijdens de zwangerschapscentering vond ik wel heel tof. Mijn vrouw is zelf verloskundige, dus zij weet wel de klinische setting, maar wij hadden ook vragen over dingen die thuis spelen of hoe je het praktisch inricht. Het viel op dat er binnen de groep vaak gelijke vragen speelden."
Wat waren je verwachtingen en zijn die uitgekomen?
"Ik ben er een beetje blind ingegaan. Het toffe aan de groepsgesprekken is dat er vanuit de behoeftes van de ouders en het kind wordt gekeken, dus wanneer je vragen hebt kun je die tijdens deze gesprekken stellen en daarover kun je samen sparren. Het voelt ook alsof het niet speciaal is, omdat iedereen met dezelfde vragen zit en dat normaliseert wel. Mijn verwachting was dan ook wel of het normaal is wat wij nu meemaken en door die groepsgesprekken werd dat gevoel alleen maar bevestigd."
Kun je een voorbeeld geven van iets wat je door de sessies hebt geleerd en hoe je dit nu toepast in de praktijk?
Centering Ouderschap heeft Max laten inzien dat je best wat meer op je gevoel mag varen: “het gevoel dat je als ouder hebt dat wanneer iets goed voelt, dit meestal ook goed is werd tijdens de sessies wel bevestigd. Als ik kijk naar hoe het nu met de kleine gaat dan zou ik zeggen voorbeeldig, dus als ik iets heb meegenomen dan is dat het stukje vertrouwen op jezelf als ouder zijnde en dat je je gevoel mag volgen.”
Hoe heeft de GGD bijgedragen aan jouw rol als vader?
“De GGD voelt voor een buitenstaander wellicht wat ambtelijk, maar de manier waarop de sessies georganiseerd worden is gewoon echt te gek. Wanneer je als ouder bij zoiets als Centering Ouderschap komt vind je het superbelangrijk dat de begeleiders een open en enthousiaste houding aannemen, zodat je je op je gemak voelt om je vragen te stellen. Onze begeleiders deden dit ook echt fantastisch. We hebben tijdens de sessies zo vaak gelachen. De manier waarop de begeleiders spreken maakt het laagdrempelig, waardoor je ook een wat ‘dommere’ vraag gaat stellen. Die vraag leeft namelijk ook en je voelt dat je vanuit de GGD de ruimte krijgt om die vraag te kunnen stellen.”
Of Max Centering Ouderschap aanraadt? Daar hoeft hij niet lang over na te denken: “zeker!”